Ik mag mezelf visionair ondernemer noemen

Een verhaal over vertrouwen, beweging en creëren vanuit binnen

Er kwam een dag waarop ik besloot: het mag anders.

Niet omdat ik was vastgelopen. Niet omdat het niet liep. Mijn praktijk draaide. Mijn agenda was vol.

Ik deed wat ik moest doen, en dat deed ik goed.

Maar onder al die structuur en succes zat iets wat bleef trekken.

Een zachte, maar aanhoudende fluistering:

“Dit is niet jouw manier. Niet meer.”

Een stem die ik niet langer kon negeren.

Die stem kende ik al lang. Als kind volgde ik haar moeiteloos. Ik ondernam, creëerde, regelde dingen zonder plan. Mijn nieuwsgierigheid liep altijd een paar stappen voor op de rest. En zolang ik die volgde, ontstonden er wonderlijke dingen. Zonder blauwdruk. Zonder goedkeuring van anderen.

Maar ergens onderweg, zoals bij zovelen, was ik die spontane wijsheid gaan wantrouwen. Te vaak kreeg ik vragen als: “Weet je het zeker?”, “Is dat wel verstandig?” En dus ging ik denken. Plannen. Overleggen. Aftasten. En precies daar verdween de magie.

Tot ik het zat was. Niet de mensen, niet de omstandigheden, maar mijn eigen aanpassing.

Ik besloot opnieuw te luisteren. Naar die stille, innerlijke stem. Als een kompas. En deze keer beloofde ik mezelf: ik ga haar volgen, ongeacht wat de buitenwereld zegt.

Daar ontstond een nieuwe vorm van ondernemen. Niet gebaseerd op cijfers of externe goedkeuring, maar op innerlijk leiderschap.

Op afstemming. Op moed.

Zo kwam ook het Auteursfestival tot leven.

In januari 2025 had ik niets, geen locatie, geen ervaring, geen draaiboek. Alleen een ingeving en een diep innerlijk ‘ja’.

Zes maanden later stond het er: een festival met honderd auteurs die niet alleen inhoudelijk pasten, maar ook energetisch klopten.

Geen toeval. Geen strategie. Maar een manifestatie van trouw zijn aan wat binnenin leeft.

Mensen vragen me soms hoe ik dat heb gedaan.

Ze verwachten verhalen over keihard werken, eindeloze overleggen, dertig mensen achter de schermen of nachten doorhalen in een overvolle agenda.

Maar dat is niet hoe ik werk. Echt niet.

Wat ik wel doe?

Ik stem af.

Ik luister.

Ik volg wat klopt, ook als ik nog niet weet waar het uitkomt.

Juist dat is mijn manier.

Was dat altijd vanzelfsprekend? Zeker niet. In het begin vond ik het doodeng. Juist omdat het spannend was, probeerde ik te controleren, vast te houden, te plannen, te overleggen, alles zeker te weten. Maar dat kostte me alleen maar energie.

Wantrouwen. Controle. De drang om bevestiging van buitenaf te krijgen. Allemaal vormen van uit verbinding gaan met mezelf.

Tot ik iets anders koos.

Dieper vertrouwen.

Afstemmen op het grotere veld.

Bewegen vanuit de onderstroom.

Daar begint de echte kracht.

Daarom noem ik mezelf vandaag een visionair ondernemer. Niet omdat ik alle antwoorden heb, maar omdat ik durf te volgen wat nog geen vorm heeft. Omdat ik ruimte laat ontstaan, waar anderen controle zoeken. Omdat ik weet: echte creatie komt niet van buitenaf. Het begint altijd van binnen.

En precies dat is wat ik wil doorgeven aan anderen.

Je hoeft het niet allemaal zeker te weten.

Je hoeft alleen te leren luisteren, en durven bewegen.

De rest volgt vanzelf.