
Ik val op de verkeerde mannen
- Ayse Yazilitas
- May 2
- 3 min read
Een eerlijke kijk op hechting, overlevingsdelen en volwassen liefde..
“Ik val op de verkeerde mannen”, of beter gezegd: op narcistische mannen.
Is dit herkenbaar voor jou?
Je valt niet op de “verkeerde” man. Je valt vanuit je kindsdeel op het kindsdeel van de ander.
Of… heb je juist die man nodig om innerlijke ballast of oude overtuigingen aan het licht te brengen? Want de ander is niet fout, jij ook niet.
Vanuit mijn eigen ontwikkeling ben ik een ander perspectief gaan zien, een perspectief dat veel beter bij mij past. Ik ben onderweg, dat moet ik erbij zeggen. Maar ik stel mezelf steeds vaker de vraag:
Wat zoeken wij eigenlijk in een relatie? Wat trekt ons aan in de ander?
Wat hebben we als kind niet gekregen? En, kunnen we dat alsnog krijgen nu we volwassen zijn?
Ik kwam erachter dat ik precies dat deed. Een deel in mij, het kleine, kwetsbare meisje, was nog steeds op zoek naar wat ze vroeger zo had gemist. En ze dacht dat ze dat als volwassene alsnog kon krijgen.
Maar hier zit iets essentieels: wat ik gemist heb, ben ik niet meer. Niet als volwassen vrouw.
En gevoelens werken zo complex. We voelen paniek vanuit het kindsdeel, reageren daar ook vanuit en handelen dan alsof we nog steeds dat kleine meisje zijn, terwijl ons volwassen zelf allang weet: dit patroon dient me niet meer.
Nu zie ik het anders, niet omdat ik er “overheen” ben, maar omdat ik mezelf beter ben gaan begrijpen.
Ik zie mijn binnenwereld als een landschap met verschillende delen. Een deel in mij verlangt nog steeds naar liefde, erkenning en veiligheid. Dat is menselijk. Alleen, dat deel vertrouwt vaak nog op oude strategieën. Het zoekt buiten mij wat het binnen ooit niet kreeg.
En soms denkt het nog steeds:
“Als ik me aanpas, als ik niet te veel ben, als ik zorg, als ik veel te bieden heb… dan blijf jij bij me.”
Juist door deze overtuiging trek ik personen aan die alleen komen halen. Want hij of zij is op zoek naar een facilitator, of een compensatie.
Eigenlijk zend ik de boodschap uit: Kom bij mij halen wat jij niet hebt…
Maar ik ben meer dan dat kleine meisje. Ik ben inmiddels een volwassen vrouw met bewustzijn, zachtheid en keuzevrijheid. En ik leer steeds beter om dat jonge deel in mij niet af te wijzen, maar te begeleiden. Niet te laten sturen, maar wél te horen.
In plaats van mezelf te veroordelen voor mijn partnerkeuze, kijk ik nu met mildheid.
Wat was ik aan het proberen? Wat hoopte ik te helen? Wat mocht eindelijk gezien worden in mij?
En precies daar zit mijn kracht. Niet in het vermijden van pijn, maar in het bewust ontmoeten ervan.
Ik handel nu anders. Ik voel sneller wanneer ik in een overlevingsreactie schiet. Dat is geen vrije keuze. En dan neem ik een pauze. Ik adem. Ik luister. Ik stel vragen. Soms leg ik letterlijk een hand op mijn hart of schrijf ik mijn gevoelens op. Of ik vraag hulp aan iemand die me ziet zonder oordeel.
Ik oefen met kiezen vanuit regulatie in plaats van vanuit hechtingspijn. Ik oefen met nabijheid zonder mezelf te verliezen, met grenzen stellen zonder schuldgevoel, en met alleen zijn zonder een leegte te hoeven opvullen.
Wat mij in dat proces opviel, is dit:
Het leven blijft ons uitnodigen, steeds opnieuw. Door mensen, door situaties, door relaties. Niet om ons te straffen, maar om ons wakker te maken. Om ons te helpen zien wat we nog mogen ontwikkelen van binnen, wat nog niet geheeld is. En zodra we dat onder ogen zien, ontstaat ruimte, helderheid, kracht.
Ik ben me gaan realiseren dat de overtuigingen van toen niet meer kloppen.
De boodschap die ooit in mij werd geplant, “Als je je gedraagt, hou ik van je”, is niet meer van toepassing. Die hoorde bij een ander tijdperk, bij een jong kind dat probeerde te overleven.
Maar ik ben nu geen kind meer. Ik hoef me niet kleiner te maken om liefde te verdienen.
Ik hoef geen rol te spelen om erbij te horen.
Ik mag er zijn, voluit, met alles wat ik ben.
En daar begint echte liefde, niet in het zoeken naar een ander, maar in het vinden van mezelf.
Wil je hier dieper in duiken?
In mijn boek Vrij van de Schaduw neem ik je mee in dit proces van innerlijke groei, zelfonderzoek en heling van oude patronen. Je leest over de kracht van het innerlijke kind, overlevingsstrategieën, hechting en hoe we stap voor stap thuiskomen bij onszelf.
Je kunt het boek vinden via mijn website:
Laat je raken, herken jezelf, en ontdek hoe ook jij vrij kunt worden van de schaduw die je al zo lang met je meedraagt.
Veel liefde en dankbaarheid,
Ayse Yazilitas
コメント